رابطه انگیزش تحصیلی و منبع کنترل تحصیلی با بیصداقتی تحصیلی دانشآموزان مقطع متوسطه در آموزش مجازی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه انگیزش تحصیلی و منبع کنترل تحصیلی با بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه در آموزش مجازی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود و جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه بخش نودان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. تعداد این دانش آموزان ۱۵۶۰ نفر بودند که تعداد ۳۱۰ نفر از آنها به صورت طبقه ای ساده از طریق جدول کرجسی- مورگان به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. مشارکت کنندگان به مقیاسهای بی صداقتی تحصیلی مک کابی و تروینییو (۱۹۹۶)، منبع کنترل تحصیلی ترایس (۱۹۳۵) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی لپر و همکاران (۲۰۰۵) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه ورود همزمان و نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین بی صداقتی تحصیلی با انگیزش تحصیلی و منبع کنترل تحصیلی رابطه معناداری وجود داشت .(p<۰/۰۰۱) علاوه بر این نتایج نشان داد که انگیزش درونی و منبع کنترل تحصیلی به صورت منفی و معنادار و انگیزش بیرونی به صورت مثبت پیشبینی کننده ی بیصداقتی تحصیلی در دانش آموزان بودند. نتایج حاصل از این پژوهش تلویحات مهمی در خصوص برنامه ریزی مداخلات روانشناختی در راستای کاهش رفتارهای مرتبط با تقلب و بیصداقتی تحصیلی در دانش آموزان را در بردارد.

Keywords:

آموزش مجازی , بیصداقتی تحصیلی , انگیزش تحصیلی , منبع کنترل تحصیل.