اثرات رطوبت اولیه ماسه های روان بر کارایی تثبیت کنندگی مالچ زیستی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر رطوبت اولیه ماسه روان بر کارایی ترسیب میکروبی کربنات کلسیم توسط باکتری های بومی ماسه زارهای خوزستان می باشد. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار، انجام شد. تیمارهای آزمایش عبارتند: درصد رطوبت اولیه ماسه های روان در چهار سطح شامل: صفر، ۵، ۱۰ و ۱۵ درصد; نوع باکتری در سه سطح شامل: باکتری های بومی Bacillus licheniformis ۱D۱، Bacillus mojavensis ۲D۲ و شاهد (بدون باکتری); منبع کربن در دو سطح شامل ویناس الکل، ویناس خمیرمایه می باشد. نتایج این پژوهش نشان داده است که با افزایش درصد رطوبت خاک به مقدار ۱۵درصد، میزان ترسیب کربنات کلسیم افزایش یافت و باعث افزایش چسبندگی، مقاومت فروروی، ضخامت سله و کاهش میزان فرسایش پذیری بادی گردیده است. میزان بهینه رطوبت خاک، برای مالچ پاشی زیستی به روش ترسیب میکروبی کربنات کلسیم در حدود ۵ تا ۱۰ درصد بدست آمد.

Keywords:

ترسیب میکروبی کربنات کلسیم , درصد رطوبت بهینه , مقاومت خاک