جایگاه شهرداریها در کنترل و مدیریت ایمنی بحران شهری

رشد جمعیت نامتناسب با توسعه شهری در شهرها باعث شده است که مدیران شهری بیشتر به جنب ههای فیزیکی-کالبدیشهرها توجه نموده و تا حدودی از تاثیرات روانی و ذهنی کالبد شهر بر شهروندان غفلت ورزیده اند. پیوستن شهرها به مجموعه شهرهای پایدار، از اساسی ترین فعالیت هایی است که در صدر اهداف کلان شهرداری های جهان قرار دارد. یکی از ابزارهای تحقق توسعه پایدار شهری، سیستم مدیریت ایمنی و بحران شهری است. سیستم مدیریت ایمنی، جز جدایی ناپذیر مدیریت سازمان ها بویژه شهرداری ها و دخیل در تمام برنامه ریزی ها، سیاست گذاری ها و تصمیم گیری ها است. امروزه برای جلوگیری و کاهش اثرات جانی و مالی چنین مخاطراتی، دانشی به نام «مدیریت بحران» به وجود آمده است. چنین رویکردی بسیاری از بلایا و مخاطرات طبیعی را که رخ داده است یا ممکن است رخ دهد، مدیریت و سامان دهی می کند(Nichols, ۲۰۱۳: ۲۱). در این راستا کشورهای پیشرفته از مدت ها قبل تلاش برای ایجاد سامانه ای جامع را آغاز نموده اند. این سامانه باعث افزایش دقت تصمیمات مدیریتی بوسیله شبیه سازی نتایج حاصل از تصمیم گیری های مختلف، استاندارد بودن اطلاعات و اطلاع رسانی سریع به مسولان و امدادگران شده است. حاصل این تلاش ها و امکانات، کاهش میزان تلفات و افزایش سرعت ساماندهی بحران است. در این راستا بحران محیط زیست که امروزه به یک مساله جدی و قابل تامل بدل شده، حاصل دخالت و بهره وری نامعقول انسان از طبیعت پیرامون خود است. امروزه این خطر وجود دارد که انسان زمین سکونتگاه و کشت پذیر خود را به نابودی بکشاند. به طوری که گستردگی و اهمیت این موضوع، توجه دانشمندان را برای نجات آن برانگیخته است.

Keywords:

مدیریت ایمنی , بحران شهری