تبلور آمفیبول و نقش آن در شکل گیری سنگ های آداکیتی مجموعه آذرین ملایر-بروجرد

نوار سنندج- سیرجان کمان قاره ای فعالی است که حاصل فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی است و میزبان مجموعه آذرین ملایر- بروجرد است. به تازگی در این مجموعه نمونه هایی با ویژگی سنگ های آداکیتی گزارش شده است. مطالعه پیش رو نشان می دهد که از فرایندهای پتروژنتیکی مختلفی که برای تشکیل سنگ های آداکیتی پیشنهاد شده دو فرایند در تشکیل سنگ های آداکیتی این مجموعه نقش داشته است. ۱) برهم کنش ماگمای مشتق از پوسته با سنگ های الترامافیک؛ ۲) تبلور آمفیبول از یک ماگمای مافیک تر. به نظر می رسد ماگمای با منشا پوسته ای پس از نفوذ به سنگ الترامافیک و برهم کنش با آن، بلورهای آمفیبول را درون سنگ الترامافیک متبلور کرده است. رشد آمفیبول با تغییرات بافتی و شیمیایی به سمت حاشیه بلور همراه است. مدل سازی شیمیایی نشان داد که رشد آمفیبول با هضم الیوین همراه است. بخش های باقیمانده الیوین های هضم شده به صورت ادخال درون آمفیبول دیده می شود. تبلور آمفیبول باعث افزایش Th, Zr, Ta و LREE اما کاهش Ti و HREE در ماگمای جدید (مذاب در تعادل با آمفیبول حاشیه ای) شده است. هضم الیوین هم مانع کاهش Ni و Co شده است. ترکیب شیمیایی مذاب در تعادل با آمفیبول حاشیه ای با سنگ های آداکیتی بسیار شبیه است. بنابراین مذاب تشکیل دهنده آمفیبول حاشیه ای همان مذاب آداکیتی است.

Keywords:

پتروژنز آداکیت , تبلور آمفیبول , فرایند AFC , مجموعه ملایر-بروجرد , نوار سنندج-سیرجان