ایمان گروی اعتدالی ابن حزم، طریق تحصیل باورهای دینی

ابن حزم اندلسی دو رویکرد به مساله معرفت شناسی دارد. رویکرد اول مبتنی بر منطق ارسطویی است و رویکرد دوم بر مبانی فکری ظاهریه استوار است. تاکید او در رویکرد اخیر، بر طریق چهارم از راه­های تحصیل معرفت است. بر­اساس­آن آدمی با تصدیق پیامبر­(ص) و ایمانی که خداوند در دل او می­آفریند، به کسب معارفی خاص نائل می­گردد. او، بر­طبق روش معناشناسی­اش، راه چهارم را از عبارات وحیانی و باورهای مبتنی بر آن گرفته است. با مراجعه به اندیشه­های ظاهریه حزمیه مشخص می­شود که آنچه از طریق ایمان به پیامبر بدست می­آید، مجموعه­ای کامل، متناهی، مشخص و تضمین­کننده سعادت آدمی است و قابل حصول از طرق دیگر نیست. باوجود­این، او وحی را نخستین منبع همه معارف به­حساب نمی­آورد. از نظر او باور مرتبه­ای بالاتر از معرفت می­باشد و تفاوت تعداد راه­های کسب معرفت در دو رویکرد را باید در این نکته جستجو کرد. این دیدگاه او را «ایمان­گروی اعتدالی» نام نهاده­ایم.

Keywords:

Ibn Hazm , Epistemology , Theory of Religious Belief , Hazmieh&#۰۳۹ , s Zahereieh