بررسی نقش سازمانهای مردم نهاد در بهبود تاب آوری سکونتگاه های غیررسمی شهر ارومیه در برابر پاندمی کووید- ۱۹

آسیب­ های ناشی از بحران جهانی بیماری کرونا، شهرها و مدیریت شهری را با وضعیت دشواری رو­به­ رو کرده است. درجه و شدت این آسیب ها در اسکان­ های غیررسمی به دلیل خصوصیات و ویژگی­ های کمی و کیفی پایین این مناطق بیشتر است. هدف اصلی تحقیق حاضر  بررسی نقش سازمان­ های مردم نهاد در ارتقای تاب ­آوری سکونتگاه­ های غیررسمی شهر ارومیه در برابر پاندمی کووید- ۱۹ است. روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی_تحلیلی با رویکرد کمی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سازمان­ های مردم نهاد فعال در شهر ارومیه با زمینه فعالیتی مقابله با کووید-۱۹ بوده است. شیوه نمونه ­گیری تحقیق نیز به صورت تصادفی ساده و به روش قرعه­ کشی است. داده ­ها و اطلاعات گردآوری شده در این پژوهش، با استفاده از آمار توصیفی میانگین و آزمون­ های کولموگروف_اسمیرنوف و فریدمن در نرم ­ا­فزار Spss تجزیه و تحلیل شده ­اند. نتایج نشان می­ دهد که میزان نقش و فعالیت سازمان­ های مردم نهاد برای ارتقای تاب آوری سکونتگاه­ های غیررسمی شهر ارومیه در برابر کووید-۱۹ در مولفه اجتماعی_فرهنگی با میانگین ۳.۶۶ متوسط رو به بالا، در مولفه اقتصادی_معیشتی با میانگین ۲.۹۵ متوسط رو به پایین و در مولفه کالبدی_محیطی با میانگین ۳.۱۱ در حد متوسط بوده است. بدین منظور پیشنهاد می­ شود با توجه به تاثیری که بیماری فراگیر کووید-۱۹ بر اقتصاد و گسست سرمایه اجتماعی شهروندان ساکن در سکونتگاه های غیررسمی می­ گذارد، سازمان­ های مردم­ نهاد تمرکز خود را بر روی جذب حمایت­ های اقتصادی و اجتماعی بخش­ های دولتی، عمومی و خصوصی قرار دهند. همچنین لازم است توجه ویژه ای به ارائه مشوق­ ها و بسته های حمایت مالی برای حفاظت از سلامت و امنیت اقتصادی و اجتماعی مردم ساکن در این سکونتگاه ها شود.

Keywords:

تاب آوری , سکونتگاه های غیررسمی , سازمان های مردم نهاد (NGOs) , کووید- ۱۹ , شهر ارومیه