درمان و نقش آن در اسقاط و عدم اسقاط حق خیار فسخ دیدگاه فقه اهل بیت (ع) و فقه حنفی

فسخ نکاح یکی از حقوق زوجین است که در صورتی که وجود عیب یا بیماری دریکی از زوجین، طرف دیگر می تواند از حق خود استفاده کرده و نکاح را ازبین ببرد و آن را فسخ کند. به دلیل پیشرفت در دنیای علم پزشکی و درمان خیلی از بیماری هایی که سابقا غیر قابل درمان قلمداد می شد، امروزه قابل درمان اند. این مقاله در صدد پاسخ به این سوال است که آیا بعد از درمان عیب یا بیماری و بهبود یافتن فرد بیمار، حق خیار فسخ طرف مقابل ساقط می شود یا کما کان باقی است؟ دراین زمینه دو دیدگاه وجود دارد که مقاله حاضر به این دو دیدگاه و ادله آنان می پردازد. این تحقیق به صورت کتابخانه ای در قالب روش توصیفی وتحلیلی با محوریت ادله فقهی مذهب اهل بیت علیهم السلام و مذهب حنفی  اثبات می کند که از دیدگاه مشهور فقهای مذهب اهل بیت علیهم السلام و مشهور احناف بعد از درمان، خیار حق فسخ نکاح ساقط می شود. و دلیل قائلین به عدم سقوط خیار حق فسخ برای اثبات مدعی کافی و وافی نیست.

Keywords:

درمان , حق خیارفسخ , اسقاط حق , فقه اهل بیت(ع) , فقه حنفی