بررسی اثر تنش خشکی و شوری بر جوانه زنی بومادران کبیر

مرحله جوانه زنی گیاهان یکی از مراحل مهم در طول دوره رشدی آنها است که اغلب ح تت تأثیر تنشهای محیطی بویژه شوری و خشکی قرار می گیرد. به منظور بررسی جوانه زنی بومادران کبیردر سطوح مختلف تنش شوری و خشکی دو آزمایش جداگانه انجام گردید. در آزمایش شوری از 4 سطح غلظت NaCl (صفر و 50 و 100 و 150 میلی مولار) با سه تکرار و برای تنش خشکی از 5 سطح غلظت PEG ( صفر و 10% و 15% و 20% و 25% ) با 3 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده گردید. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری و خشکی به طور معنی داری از سرعت و درصد جوانه زنی، طول ساقه چه کاسته شد. بهترین محدوده رطوبتی برای جوانه زنی بذرهای بومادران کبیر شرایط عدم تنش تا غلظت 20% PEG تعیین گردید. به نظر میرسد که طول ساقه چه در بین سایر صفات از حساسیت بالاتری نسبت به تنش شوری و خشکی برخوردار بود. علاوه بر آن مشاهده گردید که در بین تیمارهای اعمال شده جوانه زنی بذرهای بومادران کبیر تا حدودی شرایط تنش شوری را به ر تاز شرایط خشکی تحمل می کند.

Keywords:

بومادران کبیر , تنش , شوری , خشکی , جوانه زنی