تعیین بهترین گونه و سن نهال اسکنبیل جهت کشت در شن زارهای کاشان

تثبیت بیولوژیک شن­زارها یکی از راه­های جلوگیری از فرسایش بادی و ایجاد طوفان­های شن و ماسه می باشد. اسکنبیل یکی از گونه­های گیاهی است که به سبب ساختار ریشه­ای منحصر بفرد، توان استقرار در شنزارها و تثبیت آنها را دارد. در این تحقیق برآنیم که مناسبترین  گونه و سن درختچه اسکنبیل جهت کاشت در سه نقطه مختلف ریگ بلند کاشان را بررسی نماییم. این تحقیق در قالب طرح آماری اسپلیت پلات (کرت­های خرد شده) بر پایه بلوک­های کامل تصادفی با متغییراصلی سن، عامل فرعی گونه، با چهار تکرار و در سه نقطه از نوار ریگ بلند که از نظر فرم تپه ها، ارتفاع، پوشش گیاهی و تاثیر فرسایشی طوفان­ها متغیر بوده و در مجموع نماینده ویژگی­های اکولوژیکی بندریگ می باشند، به مرحله اجرا گذاشته شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اختلاف بین مکان های مختلف و سن نهال ها و گونه های متفاوت اسکنبیل در سطح احتمال یک درصد، معنی دار می باشد. در هر سه گروه سنی، Calligonum turkestanicum با ۱۵/۶۱ درصد دارای بیشترین استقرار و C. comosum در رتبه دوم و گونه های C. schizopterum , C. bungei به ترتیب در رتبه های سوم و چهارم قرار دارند. منطقه سیازگه با میانگین ۷/۵۹ درصد بالاترین میزان درصد استقرار نهال­ها را به خود اختصاص داده است. نهال­های سه ساله با میانگین ۷/۵۸ درصد با نهال­های دو ساله با میانگین ۰۱/۵۷ درصد اختلاف معنی­دار نداشته و با نهال­های یک­ساله با میانگین ۸۴/۵۳ درصد در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی­دار دارند. بر این اساس، استفاده از نهال های دوساله C.turkestanicum و نهال های سه ساله C. comosum جهت تثبیت شن در منطقه کاشان توصیه می گردد.

Keywords:

اسکنبیل , تثبیت بیولوژیک , استقرار , تپه های شنی , کاشان