رابطه ی علی توکل به خدا و نشاط با اضطراب با نقش میانجی گری امیدواری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی توکل به خدا و نشاط با اضطراب از طریق امیدواری بود. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان دختر سوم متوسطه ی دوره ی اول ناحیه ی ۳ آموزش و پرورش اهواز بود که از بین آ ن ها ۱۹۸ نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود و داده های پژوهش از طریق تحلیل مسیر و نرم افزار آماریSPSS  و Amos تجزیه و تحلیل شدند. از آزمودنی ها خواسته شد تا به پرسشنامه های توکل به خدا (محقق ساخته)، نشاط، افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و امیدواری میلر و پاورز پاسخ دهند. یافته ها نشان داد که پس از حذف روابط غیرمعنی دار، برازندگی مدل پیشنهادی مورد تایید است و توکل به خدا با اضطراب رابطه علی منفی و با امیدواری رابطه علی مثبت دارد. این یافته نشان می دهد که توکل به خدا می تواند اضطراب را کاهش و امیدواری را افزایش دهد.

Keywords:

trust in god , mirth , Anxiety , hopefulness