اثربخشی درمان شفقت محور بر افزایش بهزیستی روان شناختی در بیماران مبتلا به اسکلروز چندگانه

اسکلروز چندگانه (ام.اس) یک بیماری مزمن و پیشرونده اعصاب مرکزی می باشد که با تخریب غلاف میلین مشخص می شود. بدین منظور توجه به علایم روان شناختی و مداخله به موقع می تواند در باز توانی و بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی شفقت محور بر افزایش بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلابه اسکلروز چندگانه در شهر اصفهان انجام شد. پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. ۲۴ مراجعه کننده به یکی از کلینیک های مغز و اعصاب به روش نمونه گیری هدفمند داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۲ نفر) گمارده شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش در هشت جلسه ی نود دقیقه ای به صورت گروهی تحت آموزشی درمان شفقت محور قرار گرفتند و شرکت کنندگان گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند. شرکت کنندگان در پرسش نامه ی بهزیستی روان شناختی (ریف و سینگر) مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که اثر مرحله درمان شفقت محور باعث افزایش و بهبود بهزیستی روان شناختی شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. در کل، درمان شفقت محور می تواند موجب افزایش بهزیستی روان شناختی در این بیماران شود و این مداخله درمانی بر روی جمعیت ایرانی توجیه پذیر است.

Keywords:

درمان شفقت محور , بهزیستی روان شناختی , اسکلروز چندگانه