افزایش تاب آوری شهری با رویکرد شهر بیوفیلیک (نمونه موردی شهر شیراز)

در جامعه مدرن و شهری امروزی ، نیاز به تماس با طبیعت روز به روز در حال افزایش است و شهرها با طیف وسیعی از مشکلات زیست محیطی همچون آلودگی (هوا، آب، خاک و ...)، از بین رفتن تنوع زیستی ، مدیریت پسماند و ... مواجه هستند. در همین راستا در این مطالعه شهر بیوفیلیک را به عنوان رویکردی مکمل در کنار سایر راهکارها در راستای پایداری زیست محیطی شهرها مد نظر قرار داده است . شهر بیوفیلیک به عنوان انگارهای جدید در طراحی شهری و در واقع شهری دوستدار طبیعت است که با تلفیق زندگی روزانه مردم شهر با طبیعت به دنبال باز گرداندن کیفیت های محیطی و جریان طبیعی زندگی در بستر شهر است . روش تحقیق حاضر به لحاظ نوع تحقیق کیفی می باشد و به لحاظ نوع رویکرد توصیفی - تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه ای اسنادی است . هدف این مطالعه نهادینه کردن فرهنگ حفظ باغات و هم زیستی با طبیعت است که رویکردهای متفاوتی در حفظ و ساماندهی باغات مطرح می باشد و در نهایت عوامل کلیدی که موجب افزایش تاب آوری توسط طراحی بیوفیلیک شهری می شود معرفی می گردد. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که شهرسازی بیوفیلیک از طریق راهکارهایی نظیر اجرای پروژههایی در زمینه احیاء، حفظ و ساماندهی طبیعت در درون و اطراف شهر می توانند تابآوری شهرها را ارتقا دهند و نائل شدن به اهداف شهر بیوفیلیک باعث پایداری هر چه بیشتر شهرها از لحاظ اجتماعی و منظر شهری در برابر بلایای طبیعی ، تغییرات آب و هوا، شوکهای اقتصادی و عوامل دیگری که در آینده شهرها با آن مواجهند، می شود.

Keywords:

شهر بیوفیلیک , پایداری , تاب آوری , شیراز