بازیابی و بازچرخش لجن زلال ساز به منظور حذف جامدات معلق و کلوئیدی عامل کدورت آب رودخانه کارون در فرآیند انعقاد و لخته سازی تصفیه خانه آب

فرآیند انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب از جایگاه ویژهای برخوردار است . در تصفیه خانه های آب، یافتن روشهایی که در عین کاریی آ موثر منجر به کاهش مقدار مصرف ماده منعقدکننده اصلی شود و در نتیجه منجر به کاهش هزینه شود از اهمیت به سزایی برخوردار است . مطالعه حاضر، با هدف بررسی اثر لجن زلالساز برگشتی در بهبود عملکرد منعقدکننده پلی آلومینیوم کلراید در حذف کدورت، از آب رودخانه کارون صورت گرفت . به منظور تعیین حجم بهینه لجن برگشتی تزریقی به مرحله انعقاد به همراه پلی آلومینیوم کلراید (PAC) در حذف کدورت، آزمایشات برمبنای متغیرهایی چون حجم لجن تزریقی و کدورتهای مختلف آب کارون صورت پذیرفت . درپایان هرآزمایش جار، کدورت باقی مانده نمونه هااندازهگیری شده و کارآیی ماده منعقدکننده PAC به همراه لجن زلالساز نسبت به پریستول در حذف کدورت تعیین شد. نتایج نشان دادند که حجم لجن برگشتی بهینه به همراه پلی آلومینیوم کلراید در حذف کدورتهای پایین آب رودخانه کارون با بیش ترین کارآیی حذف کدورت بیش از ۹۹ درصد در دوز ppm PAC ۱۰ در حجم لجن زلالساز تزریقی برابر پنج میلی لیتر در لیتر در۸=PH در کدورت پایین ۵۰ واحد مشاهده شد. هم چنین حداکثر کارآیی حذف کدورت برابر ۹۶ درصد در دوز ppm ۳۰ بدون تزریق لجن زلالساز مشاهده شده است . نتیجه گیری کلی این مطالعه نشان داد که با افزایش لجن زلالساز به مرحله انعقاد و لخته سازی به جای کمک منعقدکننده پریستول، علاوه بر کاهش منعقدکننده اصلی PAC و کاهش هزینه مواد شیمیایی ، کدورت آب کارون به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش پیدا می کند.

Keywords:

تصفیه آب , رودخانه کارون , انعقاد , لجن زلالساز , پلی آلومینیوم کلراید , کدورت