تعیین کیفیت آب شرب دام برای چرای بز با استفاده از روش فازی

کمیت و کیفیت آب شرب دام در مرتع از عوامل مهم در تعیین شایستگی مرتع برای چرای دام می باشند. کیفیت نامناسب آب بر سلامت دام ها و بازده تولیدی آنها اثر نامطلوب خواهد داشت. با توجه به اهمیت کیفیت آب برای شرب دام این تحقیق با هدف تعیین کیفیت آب شرب دام در مراتع قشلاقی خلیل آباد انجام شد. در این مطالعه به منظور تهیه نقشه کیفیت آب شرب برای بز از روش فازی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) استفاده شد. برای این منظور، بعد از نمونه برداری از مکان­های شرب دام بز، فاکتورهای  TDS، EC،  Mg۲+ وNa+ برای نمونه ها تهیه شد. به منظور تهیه نقشه پهنه بندی هر یک از فاکتورها، از روش میانگین عکس فاصله استفاده شد. نتایج این پهنه بندی نشان داد که کیفیت آب شرب منطقه از نظر سدیم بین ۲ تا ۹۶/۸۴ میلی گرم بر لیتر قرار دارد. همچنین مقدار منیزیم بین ۰۳/۲۱۶ تا ۷۲/۸۷۵ میلی گرم بر لیتر می باشد. در حالیکه میزان هدایت الکتریکی آب (EC) منطه مورد مطالعه بین ۳۷/۲۰۱۶ تا ۴/۱۲۵۹۷ میکروموس بر سانتی متر می باشد. همچنین میزان TDS بین ۵۹/۲۴۵ تا ۱۹/۵۹۰۹ میلی گرم بر لیتر می باشد. همچنین برای همگن کردن نقشه های پهنه بندی کیفیت آب از روش فازی استفاده شد و هر یک از نقشه ها بین ۰ تا ۱ با استفاده از تابع عضویت قرار داده شد. بعد از تهیه نقشه فازی برای هر یک از پارامترها و همپوشانی آن ها با استفاده از روش AHP، نتایج نشان داد که ۷۱ درصد از وسعت منطقه (معادل ۱۶/۷ کیلومتر مربع) دارای کیفیت متوسط برای شرب دام بز دارند و ۱۷ درصد از وسعت منطقه (معادل ۷۱/۱ کیلومتر مربع) بدون کیفیت برای شرب دام می باشد. به طور کلی قسمت های شمال و شمال غرب منطقه دارای کیفیت آب خوبی برای شرب دام بز محسوب می شود.

Keywords:

کیفیت آب شرب , دام بز , روش فازی , خلیل آباد