پیش بینی گرایش به رفتارهای خود آسیب رسان در نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سال بر اساس سرمایه روان شناختی و عملکرد خانواده

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه روان شناختی و عملکرد خانواده در پیش بینی گرایش به رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سال بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر ۱۳ تا ۱۵ساله شهرستان بیجار می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۱۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند. از بین جامعه موردنظر، ۳۰۶ نفر با استفاده از فرمول کوکران برای نمونه در نظر گرفته شد که پنج مدرسه به صورت هدفمند انتخاب شد و لینک الکترونیکی پرسش نامه ها در داخل گروه اصلی هر مدرسه قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین نمره کلی سرمایه روان شناختی و عملکرد خانواده با گرایش به رفتارهای خودآسیب رسان در میان نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سال همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (۰۵/۰≥p). همچنین مولفه های سرمایه روان شناختی و عملکرد خانواده توانستند در مجموع، ۷/۱۳ درصد از واریانس گرایش به رفتارهای خودآسیب رسان کل را در نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سال پیش بینی نمایند. با توجه به یافته ها می توان گفت که سرمایه روان شناختی و عملکرد خانواده در گرایش به رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سال نقش دارند. اما نقش سرمایه روان شناختی در پیش بینی رفتارهای خودآسیب رسان (بعد مستقیم و بعد غیرمستقیم) نسبت به عملکرد خانواده پررنگ تر بود.

پیش بینی گرایش به رفتارهای خود آسیب رسان در نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سال بر اساس سرمایه روان شناختی و عملکرد خانواده Keywords:

رفتارهای خودآسیب رسان , سرمایه روان شناختی , عملکرد خانواده , نوجوان