بررسی رابطه مدیریت زمان باکمال گرایی و میزان تاب آوری مدیران مدارس شهر اشترینان

حوادث ناگوار همیشه با انسان بوده اند و انسان علیرغم آسیب پذیری، دارای ویژگی های شخصیتی می باشد که به نوعی ابزاری برای مقابله با این مشکلات محسوب می شوند. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی رابطه مدیریت زمان با کمال گرایی و میزان تاب آوری مدیران مدارس شهر اشترینان است. جامعه آماری پژوهش را مدیران مدارس اشترینان شامل می شود که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان، تعداد ۷۰ نفر به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه های استاندارد مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه استاندارد مدیریت زمان عزیزی مقدم (۱۳۸۵) و پرسشنامه استاندارد کمال گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با بهره گیری از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف برای نرمال سنجی توزیع داده و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به کمک نرم افزارهای اس پی اس اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین مدیریت زمان و مولفه های آن با کمال گرایی، رابطه مثبت وجود دارد. اما بین تفویض اختیار با کمال گرایی، رابطه ای وجود نداشت. همچنین بین مدیریت زمان و مولفه های آن (هدف گذاری، اولویت بندی فعالیت ها، مدیریت ارتباطات و مدیریت جلسات) با میزان تاب آوری، رابطه مثبت وجود دارد. اما بین برنامه ریزی عملیاتی و تفویض اختیار با میزان تاب آوری، رابطه وجود نداشت.

Keywords:

مدیریت زمان , کمال گرایی , تاب آوری مدیران