نقش برنامه های پرورشی مدارس ابتدایی در ارتقای مهارت های عاطفی – اجتماعی فراگیران

تعداد بیشماری از تحقیقات وجود دارد که بر آنچه والدین و آموزگاران ابتدایی مدت ها می دانستند تاکید می کند مانند اینکه چگونه خواندن و نوشتن را یاد بگیریم و واکنش های دیگران به اندازه یادگیری نحوه خواندن کلمات و اعداد مهم است. با این وجود تحقیقات اخیر نشان می دهد که سواد عاطفی - اجتماعی خشونت را کاهش می دهد، ظرفیت های سازگاری را افزایش می دهد و پایه ای را برای یادگیری و رشد سالم فراهم می کند. برای دستیابی به اهداف آموزشی خود، باید سواد عاطفی اجتماعی را نیز در مدارس ابتدایی ارتقا دهیم. هدف از آموزش، توانمند ساختن کودکان برای یادگیری مادام العمر و شهروندان موثر است. از لحاظ تاریخی، آموزگاران مدارس ابتدایی به ویژه با این واقعیت هماهنگ بوده اند که یادگیری عاطفی - اجتماعی بستری را برای یادگیری و توسعه تفکر خود، مسئولیت پذیری، مراقبت، همکاری و حل موثر مشکلات فراهم می کند. در طول دو دهه گذشته، ما درک خود را از اینکه چقدر این ظرفیت ها ضروری هستند و چگونه می توانیم به طور موثرتری آنها را در مجموعه دانشگاهی ادغام کنیم عمیق تر کرده ایم. همچنین یادگیری اجتماعی و عاطفی تنها به کلاس درس ختم نمی شود و به فراگیران کمک کند تا تحصیلات را دنبال کنند، به اهداف شغلی دست یابند و روابط بهتری با خانواده و دوستان ایجاد کنند. یادگیری اجتماعی-عاطفی رویکردی به آموزش ارائه می کند که به استقلال دانش آموزان اهمیت می دهد و به فراگیران با هر زمینه ای فرصت ایجاد عادات مثبت را می دهد و نیز به آن ها اجازه می دهد تا مسئولیت پذیر و اجتماعی شوند.

Keywords:

آموزش عاطفی – اجتماعی , آموزگاران ابتدایی , فراگیران , برنامه های پرورشی.