بررسی تغییرات پوشش گیاهی مراتع استان اصفهان در شرایط چرا و بدون چرا

به منظور بررسی روند اصلاح و یا  تخریب پوشش گیاهی در طول زمان، مطالعه تغییرات پوشش گیاهی تحت شرایط چرا و عدم چرای دام در ۵ سال انجام گرفت. بررسی تغییرات پوشش گیاهی در داخل و خارج قرق در واحدهای نمونه انجام گرفت. هر واحد نمونه شامل دو ترانسکت موازی توام با ۲۰ کوادرات است. در داخل هر کوادرات درصد پوشش و درصد ترکیب هر یک از گونه ها برآورد گردید. تولید گیاهان به روش قطع و توزین با استفاده از کوادرات های یک متر مربعی اندازه گیری شد. در مقایسه تاج پوشش گیاهی، از نظر آماری تفاوت معنی داری بین داخل و مجاور قرق وجود نداشت. جهت تعیین اثر سال، داده های سه مولفه تاج پوشش، ترکیب و تولید گیاهی تجزیه آماری داده ها در قالب طرح آزمایشی بلوک کاملا تصادفی انجام گرفت که تفاوت معنی داری بین برداشت های سال های مختلف مشاهده نشد. با توجه به اینکه عوامل طبیعی حاکم بر داخل و مجاورقرق یکسان بوده است، از نظر میزان تولید علوفه تفاوت معنی داری بین داخل قرق و مجاور آن وجود داشت. بنابراین کاهش میزان تولید در مجاور قرق، رابطه مستقیمی با شدت بهره برداری داشته است. فرم زیستی گونه ها بر اساس سیستم رانکایر تعیین شد. به طوری که فرم بیولوژیکی غالب در منطقه مورد مطالعه همی کریپتوفیت بود. نتایج نشان داد که هر چند قرق باعث بهبود پوشش گیاهی در مراتع گردیده است ولی تفاوت معنی داری با مجاور قرق نداشت. در صورتی که از قرق بعنوان یک روش اصلاحی برای پوشش در منطقه استفاده شود، در کوتاه مدت کارساز نخواهد بود. برای احیای سریع این گونه مراتع که عموما در مناطق خشک قرار گرفته اند، دخالت مستقیم انسان ضروری است.

Keywords:

پوشش گیاهی , قرق , مراتع , اصفهان