بررسی اثر تنش شوری بر برخی شاخصهای فیزیولوژیکی گونه مرتعی Kochia prostrata

در این تحقیق تغییرات برخی شاخصهای فیزیولوژیکی گونه مرتعی Kochia prostrata که بومی ایران و دارای ارزش غذایی بالایی برای دامهاست، در هنگام مواجهه با تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای این گیاه در اتاق رشد و در دمای ۲±  ۲۵ درجه سانتی­گراد و تناوب نوری ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی کشت شدند. برای انجام تحقیق تیمارهای ۰، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی­مولار NaCl اعمال گردید. طرح مورد استفاده در این آزمایش طرح کاملا تصادفی با ۵ تیمار و ۴ تکرار بود. برای جلوگیری از شوک اسمزی، تیمارها به تدریج اعمال گردیدند، بعد از گذشت ۲۱ روز از زمان اعمال آخرین تیمار شوری، گیاهان برداشت شدند و شاخصهای پرولین، گلایسین بتائین، قندهای محلول، پتانسیل آبی و محتوای نسبی آب مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد با افزایش غلظت شوری تا ۲۰۰ میلی­مولار NaCl غلظت پرولین، گلایسین بتائین و قندهای محلول افزایش یافت. البته این گیاه با سنتز ترکیبهای سازگار نظیر پرولین و قندهای محلول به­عنوان ساز و کارهای مقاومت به شوری جهت تنظیم اسمزی و سازش با محیط­های شور استفاده می­نماید. همچنین بالا بودن محتوای نسبی آب برگ (RWC) تا ۱۵۰ میلی­مولار و کاهش قابل ملاحظه پتانسیل آبی موجب افزایش کارایی مصرف آب می­شود و در نتیجه گیاه آب کمتری از طریق تبخیر و تعرق از برگ­های خود خارج می­کند و پتانسیل آبی نشان­دهنده حفظ و نگهداری آماس و در نتیجه افزایش رشد و تولید در سطوح شوری تا ۱۵۰ میلی­مولار نمک بود.

Keywords:

شوری , Kochia Prostrata , پتانسیل آبی , محتوای نسبی آب , پرولین , گلایسین بتائین و قندهای محلول