تاثیر مخلوط پروبیوتیک های بومی ایرانی (لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس هلوتیکوس) بر تغییرات بافت کبد موش های صحرایی نر در معرض کلریدکادمیوم

پروبیوتیک ها ارگانیسم های مفید می باشند که به عنوان یک ابزار مناسب در مقابل جذب و مسمومیت احتمالی با فلزات سنگین قابل استفاده هستند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مخلوط پروبیوتیک های بومی ایرانی، لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس هلوتیکوس بر تغییرات بافت کبد موش های صحرایی نر آلوده شده به کلرید کادمیوم است. برای این مطالعه، ۲۱ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به ۳ گروه ۷تایی کنترل، کلریدکادمیوم، کلریدکادمیوم همراه با مخلوط پروبیوتیک های بومی ایرانی تقسیم شدند. تزریق کلریدکادمیوم (mg/kg ۳) به صورت داخل صفاقی و گاواژ پروبیوتیک ها (CFU/ml ۱۰۹) به مدت۳۰ روز انجام شد. پس از پایان آزمایش، برای اندازه گیری سطح سرمی آنزیم های کبدی از قلب خونگیری شد. سپس، بافت کبد استخراج و پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین مطالعات هیستولوژیکی کبد انجام شد. داده ها بر اساس آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی، بین گروه ها مقایسه شدند. سطح سرمی آنزیم های کبدی در گروه دریافت کننده ی کلریدکادمیوم در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت. سطح این ماده در گروه تیمارشده با مخلوط پروبیوتیک بومی ایرانی کاهش معناداری را نشان داد. تغییرات مورفولوژیکی بافت کبد نیز کاهش آسیب بافتی را در گروه تیمار با پروبیوتیک ها در مقایسه با گروه کلریدکادمیوم نشان داد. با توجه به یافته های این پژوهش استفاده از مخلوط پروبیوتیک های بومی ایرانی لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس هلوتیکوس، می تواند سبب بهبود آسیب های القایی کلریدکادمیوم در بافت کبد شود.

Keywords:

پروبیوتیک , کلریدکادمیوم , بافت کبد , موش های صحرایی