اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دختر انجام شد. پژوهش، نیمه تجربی ، از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم  متوسطه مدارس دولتی شهرستان گیلانغرب  که در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ مشغول به تحصیل بودند. به منظور انجام این پژوهش، نمونه ای به حجم ۳۰ دانش آموز  به شیوه نمونه گیری  تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. بدین صورت که ابتدا از بین کل دبیرستان­های سطح شهر، به طور تصادفی سه مدرسه انتخاب، و از هر مدرسه روی دو کلاس پایه دوم، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی اجرا گردید، سپس تعداد ۳۰ نفر از جامعه فوق، که نمره پایین تر از نقطه برش در این آزمون کسب کرده بودند، انتخاب شدند. از این تعداد ۱۵ نفر برای گروه آزمایش و ۱۵ نفر برای گروه گواه به صورت تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایشی روش امید درمانی را طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای ، (هر هفته یک جلسه) دریافت کرد. پس از اتمام جلسات مجددا آزمون بهزیستی روانشناختی روی دو گروه انجام گردید. نتایج نشان داد که امید درمانی در افزایش بهزیستی روانشناختی دانش آموزان موثر بوده است.

Keywords:

Key words: hope-therapy , psychological wellbeing