بررسی و نقد «برداشتهای نادرست از وحدت شخصی وجود» با تکیه بر اندیشه علامه جوادی آملی

مسئله وحدت شخصی وجود از مهم ترین و بنیادی ترین مسائل موثر در فلسفه و عرفان به شمار میرود که در کیفیت نگاه به مباحث هستی شناسی، خداشناسی، کیفیت رابطه حق و خلق و دیگر مسائل، تاثیرات و لوازم راهبردی، بنیادین و جوهری دارد؛ اما در عین حال، برداشتهای غلط و نادرست از این مسئله موجب پدید آمدن حداقل دو مشکل میشود: برخی از متاثرین از این دیدگاه (چه در غرب و چه در شرق)، به واسطه سوء فهم، به انحرافات فکری و عقیدتی دچار می شوند و برخی دیگر نیز با برداشتی ضعیف از آن، به نقدهایی نابه جا علیه آن میپردازند. از جمله برداشتهای نادرست مشهور، این موارد است: «حلول»، «اتحاد»، «هیچ و موهوم پنداری کثرات»، «همهخدایی»، «تغییر ذات حق»، «نفی علیت»، «جبر» و «اباحه گری». در این مقاله بر اساس برهان عقلانی و نقل وحیانی برگرفته از اندیشههای حکیم متاله، فقیه و مفسر، آیت الله جوادی آملی به نقد این پندارهای نادرست و اثبات سستی، سخافت و بطلان آنها میپردازیم.

Keywords:

وحدت شخصی وجود , وحدت وجود , خدا , آیت الله جوادی آملی , حلول , عرفان , حکمت متعالیه