تبیین مولفه های ارتقادهنده استطاعت قرارگاه رفتاری «نمونه موردی محله نیاوران، شهر تهران»

عبارت قرارگاه رفتاری در بردارنده مفهومی پردامنه و پرکاربرد است که با نگاهی ویژه در دانش روان شناسی محیط به آن پرداخته شده است. روان شناسی محیطی به محیط کالبدی، به عنوان بستری موثر در جهت شکل گیری رفتارهای فردی و اجتماعی توجه نموده است. در واقع انسان بر اساس ویژگی ها و نیازهای فردی و اجتماعی خود به برخی از داده های محیط واکنش نشان داده و متناسب با آن رفتاری را از خود بروز می دهد که ملاک بررسی، رفتارهای پرتکرار خواهد بود.ملاک اصلی، شناسایی مولفه های ارتقادهنده استطاعت قرارگاه رفتاری در جهت پیاده سازی آن ها در محله نیاوران واقع در منطقه یک تهران است. دلیل انتخاب این بستر علاوه بر قابلیت های فیزیکی و اجتماعی محله نیاوران، به این سبب است که محلات عنصری پیوند دهنده میان کانون خانواده و بستر شهری به شمار می-روند. سوال بنیادی این پژوهش عبارت است از: مولفه های موثر بر تطبیق محیط کالبدی با الگوهای بهینه رفتاری در راستای پاسخگویی مناسب به رفتارهای فردی و اجتماعی چیست؟ بر این اساس هدف اصلی پژوهش شناخت و پیش بینی رفتار تحت تاثیر سه حوزه فردی، اجتماعی و محیطی است و پیاده سازی آن عوامل در قرارگاه های رفتاری بالاخص محله نیاوران در جهت بهینه سازی رفتار می باشد. این پژوهش به روش تحلیل محتوای پیمایشی و با طرح پرسشنامه از کاربران محله طی فرآیندی برنامه ریزی شده، در جهت تبیین مولفه های ارتقادهنده قرارگاه رفتاری اقدام نموده است.نتیجه گیری: این نوشتار در جهت شناخت و پیش بینی الگوهای رایج رفتاری با استفاده از بررسی های مردم شناسی و جامعه شناسی و تلفیق آن با نگرش های معمارانه تلاش نموده است. در نتیجه خلق قرارگاه زیستی مناسب با شناخت و پیش بینی مولفه های موثر بر شکل گیری رفتارهای فردی، اجتماعی و محیطی بهینه سبب ارتقای استطاعت در محله نیاوران شده و شاهد رفتارهای متعالی ساکنین خواهیم بود که از میزان علاقه مندی آن ها به محیط و محله نشئت می گیرد.

Keywords:

قرارگاه رفتاری , محله نیاوران , رفتار فردی , رفتار محیطی , رفتار اجتماعی