تبیین نقش پروژه های محرک توسعه در بازآفرینی بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی : منطقه ۱۱ شهر تهران)

از زمانی که توجه متخصصان و مدیران شهری به سمت حفظ و احیای بافتهای مرکزی و تاریخی شهرها منعطف گردیده، نظریات و رویکردهای متعددی در این راستا، تبیین شده ‎است. از مهمترین این رویکرد‎ها که امروزه مورد استفاده قرار می‎گیرد، بازآفرینی بافت های فرسوده شهری است. یکی از مهم‎ترین مسائل در رابطه با بازآفرینی بافتهای فرسوده خلق ارزش جهت ایجاد نقشهای مکمل برای این بافتها از طریق سایر پتانسیلهای موجود و مزیتهای مکانی محدوده از طریق اجرای پروژه های محرک توسعه است. در این راستا پژوهش حاضر به دنبال پاسخ این سوال است که،نقش پروژه های محرک توسعه در بازآفرینی بافت های فرسوده شهری (منطقه ۱۱) چگونه است؟ بدین منظور این تحقیق پس از معرفی رویکردهای بازآفرینی، سعی در تلفیق اصول بازآفرینی با مولفه‎های خلق ارزش در بافت شهری در قالب چارچوب نظری تحقیق داشته و سپس توسط پرسشنامه‎های تکمیلی گروه خبرگان، نسبت به ارزیابی شاخص های بدست آمده اقدام شده‎ است. نتایج به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی حاصل از نرم افزار ایموس، حاکی از وجود رابطه معنادار و با اثرگذاری مثبت پروژه های محرک توسعه در بعد کالبدی – فضایی با ضریب مسیر ۵۶/۰، اجتماعی با ضریب مسیر ۴۹/۰.، اقتصادی با ضریب مسیر ۴۰/۰ و زیست محیطی با ضریب مسیر ۳۵/۰ و در مجموع پروژه های محرک توسعه با ضریب مسیر ۶۳/۰ بر بازآفرینی بافت های فرسوده می باشد.

Keywords:

پروژه های محرک توسعه , بازآفرینی , بافت های فرسوده , منطقه ۱۱ شهر تهران