نفقه یعنی تامین هزینه زندگی زن که باید توسط شوهر پس از عقد ازدواج پرداخت گردد. بدین معنا
نفقه عبارت است از همه نیازهایمتعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یااحتیاج به واسطه نقصان یا مرض». بر همین اساس طبق ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی ایران، عبارتست از: همه نیازهای متعارف و متناسببا وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطهنقصان یا مرض. ملائت و توانایی اقتصادی مرد یا وضعیت خانواده پدری زن، ملاکی برای تعیین میزان
نفقه نیست.
نفقه در قانونایران دارای تعاریف، قوانین و احکام خاص خود می باشد. از سوی دیگر
نفقه با وجود آنکه یک رابطه مالی است، چون از ارتباط سببییا نسبی و به طور کلی پیوند خویشاوندی حاصل میشود، در مقام توصیف، جزء احوال شخصیه قرار می گیرد و از عامل ارتباط ایندسته تبعیت می کند.
کنوانسیون لاهه ۲۰۰۷ نیز درباره قانون حاکم بر
نفقه تلاش های ویژه ای داشته است که در مقاله حاضر بهبررسی آن و نیز قوانین حاکم بر
نفقه در
حقوق ایران پرداخته شده است.