شناسایی ارزیابی حدت و مقاومت آنتی بیوتیکی پرسینیا راکری ( Yersinia ruckeri) جدا شده از ماهیان قزل آلای هراز با هدف تولید بذر واکسن بومی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 158

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AMIWR02_049

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1402

Abstract:

یرسینوزیس با ایجاد تلفات بسته) به سن ماهی و سویه باکتری تلفات ۸۰ - ۳۰ درصد) و مصرف شدید آنتی بیوتیکها) سبب وارد آمدن خسارات اقتصادی به صنعت پرورش قزل آلا و به خطر انداختن بهداشت عمومی میشود. لذا استفاده از ماهیان مقاوم شده میتواند بهترین راهکار برای مبارزه با آن .باشد هدف از این مطالعه جداسازی و شناسایی جدایه های یرسینیا راکری و انتخاب آنها برای تولید واکسن سویه بومی اتو واکسن بوده است طی یک سال از ۴۲۰ عدد قزل آلای دارای علایم بالینی موجود در ۶ مزرعه در حاشیه رودخانه هراز (مازندران (کشت باکتریایی از بافت کلیه ماهیان تهیه گردید از تعداد ۳۵ نمونه باکتری خالص تهیه شده در این مدت ۸ جدایه مشکوک به پرسینیا راکری براساس تستهای بیوشیمیایی تشخیص داده شد. پس از انجام آزمایش PCR و تعیین سکانس ۵ جدایه پرسینیا راکری تشخیص داده شدند که به ترتیب با شماره دسترسی و کد GS۵) MT۹۶۸۷۳۸ (GS۴) MT۹۶۸۷۳۷ (GS۳) MT۹۶۸۷۳) GS۶) MT۹۶۸۷۳۹) و (GS۷) MT۹۶۸۷۴۰ در بانک جهانی ژن ثبت شدند نتایج ارزیابی آزمایش آنتی بیوگرام این باکتریها نشان داد که در برابر آموکسی سیلین کاملا مقاوم .بودند تتراسایکلین اثر تضعیف کنندگی باکترو استاتیک) داشت بالاترین اثر کشندگی (باکتریوسیدال را به ترتیب تری متوپریم سولفامتوکسازول انروفلوکساسین و فلورفنیکل داشتند. در تعیین حدت باکتریها ۰/۱۰ میلی لیتر از سوسپانسیون هر باکتری حاوی۸ ۱۰ × ۱ سلول باکتری به ماهیان قزل آلای با میانگین وزنی ۵۰/۶ ±۱/۲گرم بصورت داخل صفاقی تزریق و میزان تلفات تا ۹۶ ساعت بعد از تزریق بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان بازماندگی ماهیان در برابر GS۶ GS۵ GS۴ GS۳ و GS۷ به ترتیب صفر ۲/۷ ۱/۴ ۲/۳ و ۱/۹ به ترتیب بودند با توجه به نتایج آنتی بیوگرام و تست حدت انجام شده باکتری پرسینیا راکری با شماره دستیابی و کد GS۳) MT۹۶۸۷۳) جهت استفاده به عنوان بذر واکسن بومی اتواکسن) توصیه میگردد.

Authors

مریم قیاسی

پژوهشکده اکولوژی دریای خزر موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور سازمان تحقیقات آموزش و ترویجکشاورزی ساری ایران

رامک یحیی رعیت

دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران تهران ایران

ایرج اشرفی تمای

دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران تهران ایران

رضا صفری

پژوهشکده اکولوژی دریای خزر موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور سازمان تحقیقات آموزش و ترویجکشاورزی ساری ایران

محمد بینائی

پژوهشکده اکولوژی دریای خزر موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور سازمان تحقیقات آموزش و ترویجکشاورزی ساری ایران