بررسی تاثیر یادگیری مش ارکتی بر ارتقای مهارتهای اجتماعی دانش آموزان مقطع دوم ابتدایی منطقه دو شهر کرج

در این مقاله، به بررسی تطبیقی رو شهای یادگیری مشارکتی سندیکایی و روش مبتنی بر تدریس اعضا به یکدیگر بر مهارت هایاجتماعی دانش آموزان مقطع دوم ابتدایی منطقه دو شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ پرداخته شد. در این راستا، یک نمونه۱۶۲ نفری انتخاب و روش های مذکور روی آنها پیاده سازی شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشامالیوت استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آنالیز واریانس و آزمون توکی استفاده گردید. نتایج به دست آمده بیانگر ایناست که روش های یادگیری مشارکتی مذکور بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان موثر هستند و بین میزان اثربخشی آنها برمهارت های اجتماعی دانش آموزان تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین، مهمترین مهارت های اجتماعی که در اثر روش هاییادگیری مشارکتی تقویت می شود به ترتیب اولویت شامل مهارت های بازی و کار با دیگران، حل تعارضات درونی، ارتباط چشمی ورعایت آراستگی و برداشت می باشند.

Keywords:

مهارتهای اجتماعی , یادگیری مشارکتی , یادگیری سندیکایی , تدریس به دیگر اعضا , مقطع ابتدایی