پیش بینی اضطراب مرگ از طریق ترس از کووید-۱۹، روان رنجورخویی، سیستم بازداری رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی

مقدمه: با توجه به افزایش شیوع بیماری کووید-۱۹، تجربه سطوح بالای اضطراب مرگ در سراسر جهان قابل پیش بینی است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی مسیر پیش بینی اضطراب مرگ از طریق ترس از کووید-۱۹، روان رنجورخویی، سیستم بازداری رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی بود.روش کار: طرح پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش بزرگسالان ایرانی بودند که از بین آنها ۴۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها در جولای و آگوست ۲۰۲۰ با استفاده از مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (TDAS)، مقیاس ترس از COVID-۱۹ (FCV-۱۹S)، پرسشنامه فرم کوتاه پرسشنامه پنج عاملی نئو (NEO-FFI)، سیستم بازداری رفتاری / سیستم فعال سازی رفتاری (مقیاس BIS/BAS) و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی در مشهد-ایران جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر، SPSS نسخه ۲۶ و AMOS نسخه ۲۴ انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب مرگ با ترس از کووید-۱۹ (۰۱/۰P<) و روان رنجورخویی (۰۱/۰P<)، بین سیستم بازداری رفتاری با عدم تحمل بلاتکلیفی (۰۱/۰P<)و بین عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب مرگ (۰۱/۰P<)رابطه معنیداری وجود دارد. همچنین مسیر پیش بینی اضطراب مرگ از طریق روان رنجورخویی، سیستم بازداری رفتاری و عدم تحمل عدم قطعیت در سطح ۰۰۱/۰ تایید شد و مسیر معنی دار بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها،اضطراب مرگ از طریق مسیر ترس از کووید-۱۹، روان رنجورخویی، سیستم بازداری رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی پیش بینی می شود.

پیش بینی اضطراب مرگ از طریق ترس از کووید-۱۹، روان رنجورخویی، سیستم بازداری رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی Keywords:

اضطراب مرگ , ترس , روان رنجورخویی , سیستم بازداری رفتاری , کووید-۱۹