آب مجازی، یکی از عوامل تعیین کننده در انتخاب سیاست های بهره برداری از منابع آب کشور

کم آبی اساسا در آینده بدلیل استفاده بدون برنامه ریزی و نه بدلیل کمبود آب خواهد بود. میزان بهینه واردات مواد غذایی برای کشورهای مختلف با توجه به برخورداری آنها از منابع آب، زمینهای کشاورزی و سایر منابع تولید و همچنین سیاست های امنیت غذایی کشور متفاوت است .به نظر می رسد بازنگری در سیاست های مدیریت منابع آب در جهت توسعه تجارت آب مجازی بر مبنای مزیت نسبی و همکاری همه بخشها ضروری باشد.از انجا که تولید کشاورزی یک فعالیت پر مصرف می باشد فقدان آب مستقیما آن را محدود می کند با این حال این امر می تواند از طریق واردات مواد غذایی از خارج جبران شود . مبادلات بین اللملی محصولات کشاورزی و جابجایی آب نهفته در آنها که به آن آب مجازی گفته میشود می تواند یکی از راهکارهای مدیریت آب باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که واردات مواد غذایی در ایران هنوز با هدف تجارت آب مجازی صورت نمی گیرد درصورتی که می توان با بهره گیری از الگوهای جدید جهت ارزیابی جایگاه کشور از نظر مزیت نسبی در تولید محصولات کشاورزی و تغییر سیاست های واردات و صادرات مواد غذایی با رعایت اصول امنیت غذایی ،منافع حاصل از آن را در دیگر بخشها سرمایه گذاری کرد و با بحران آب در کشور های دچار خشکسالی به مقابله پرداخت.و بتوان با به کارگیری سیاست های مناسب و انتخاب محصولاتی سازگار با مفهوم تجارت آب مجازی اقدام به ساماندهی یک نظام جامع استفاده ازمنابع آبی نمود تا نه تنها از ذخایر محدود کشور به طور بهینه بهره برداری شود بلکه شرایط برای حفظ و افزایش منابع آبی فراهم گردد.

Keywords:

تجارت آب مجازی , مدیریت منابع آب , اقتصاد آب , امنیت غذاییو