تاثیر مولفه های کالبدی بر فضای اقامتی کودکان با رویکرد ارتقاء خلاقیت

پرورش، ارتقاء و جهت دهی خلاقیت ، در کودکان به دلیل قرارگیری در سن رشد، اهمیت دارد. خلاقیت و تاثیر محیط یکی از روشهای ارتقاء خلاقیت ، بهرهگیری از تاثیر مثبت محیط طبیعی یا مصنوع، در بروز و افزایش خلاقیت در کودکان است . بهره گیری فضا و محیط در بروز خلاقیت و کیفیت رشد آن نیز موثر است ، فضا ممکن است فضای طبیعی یا مصنوع و انسان ساز باشد. اما ساخت و سازهای معماری در جهت تاثیر بر پرورش خلاقیت کودکان بسیار کمرنگ است . سوال اصلی این پژوهش این است که کدام ویژگی های فضای اقامتی کودکان بر ارتقاء خلاقیت آنها تاثیر دارند. هدف از این پژوهش ، دستیابی به مولفه های کالبدی و رفتاری که باعث افزایش خلاقیت کودکان می شود. روش پژوهش این مقاله ، تحقیق توصیفی _تحلیلی میدانی است که در ۳ مرحله اصلی انجام شده است . جامعه تحقیق مرحله اول متخصصین روانشناسی ، دوم متخصصین معماری کودکان ۷-۳ ساله است . درمرحله سوم، متخصص روانشناسی و متخصصین معماری ،کودک زیر دبستانی ۷-۳ ساله است . جمع آوری دادهها به وسیله مصاحبه و پرسشنامه باز پاسخ و بسته پاسخ و پرسشنامه تصویری برای کودکان، انجام شده و برای بررسی فرضیه ها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته . مطابق یافته های این تحقیق ، محیط کالبدی فضای اقامتی بر روی رشد خلاقیت کودک اثر گذاشته و در فضای اقامتی ، با به کارگیری عناصر طبیعی ، ایجاد فضای ایمن ، فضای پیچیده و فضای انعطاف پذیر از طریق تاثیر مثبت بر انگیزش کودک برای بازی ، آرامش روانی ، ابتکار و کنجکاوی در کودک می توان خلاقیت کودک را ارتقاء بخشید.

Keywords:

فضاهای اقامت , خلاقیت , معماری کودک , طراحی , کالبدی