طراحی پیاده راه نائب السلطنه با تاکید بر حضورپذیری

پیاده راه اجتماعی است که دارای ویژگی های طراحی شده برای مردم، دارا بودن مقیاس انسانی، تاکید بر عدم استفاده از خودرو، افزایش ایمنی و امنیت، تعادل مختلط، سرزندگی موفق، سالم و لذت بخش است. از آنجا که معبر پیاده در فضای عمومی شهری برای حرکت عابر پیاده است، موجب تقویت روابط اجتماعی و معنوی شهروندان می شود. مردم زمانی در فضا حاضر می شوند که کاری برای انجام دادن داشته باشند؛ یعنی درون فضای شهری بستری برای حضور فعال فراهم باشد. بنابراین همیشه باید یک فضای شهری ظرفیت تجربه شدن، شکل گیری فعالیت ها و بروز رفتارها را داشته باشد. تحقیق حاضر در محور نائب السلطنه در محله سیروس منطقه ۱۲ تهران واقع شده است. هدف اصلی از این تحقیق ارتقاء حس حضورپذیری است که به کمک مدل مفهومی استخراج شده از ادبیات نظری و کمک گرفتن از روش پارامتریک و تکنیک سایمون بل می توان به آن دست یافت. برای ارزیابی محیط و دستیابی به پتانسیل ها و ضعف های محور از نگاه ساکنان و کاسبان پرسش نامه ای تدوین گردید. همچنین گزینه های پیشنهادی از روش الکتره بهینه یابی شده اند تا در نهایت یک گزینه با توجه به مولفه های به دست آمده به عنوان اولویت اول طراحی برگزیده شد. این تحقیق به لحاظ ماهیت توصیفی است و در دسته بندی تحلیل_توصیفی جای دارد. ابزارهای گردآوری مطالعات اسنادی، میدانی و عکس برداری است.

Keywords:

پیاده راه , حضور پذیری , نائب السلطنه