مدلسازی احتمالاتی شدت و مدت بارش برای مکانیابی تغذیه مصنوعی در دشت رفسنجان

در سال های اخیر، استفاده بی رویه از منابع آب زیرزمینی، خشکسالی و افزایش جمعیت، حجم آب ذخیره شده در سفره های زیرزمینی را به شدت کاهش داده است. هدف اصلی مطالعه حاضر، تحلیل فراوانی هیدرولوژیکی دو متغیره برای ایجاد رابطه بین بارندگی و نوسانات آب زیرزمینی است. حداکثر بارندگی سالانه و شدت بارش در نقطه اوج هیدروگراف دو سری از اطلاعاتی بودند که برای تحلیل فراوانی هیدرولوژیکی دو متغیره استفاده شدند. این سیستم چند متغیره متشکل از مدل سازی احتمالی ویژگی های بارندگی با هدف تعیین شدت و عمق بارندگی در دوره بازگشت چند ساله توسعه یافته است. خروجی به دست آمده از مدل احتمالاتی برای اعمال تنش بر روی آبخوان جهت تغذیه مصنوعی سطحی در دشت رفسنجان استفاده شد. پیاده سازی فرایند های ذکر شده برای مدل احتمالی به صورت کدنویسی در نرم افزار متلب انجام شد و برای شبیه سازی تغذیه مصنوعی نرم افزار GMS ۱۰.۶ بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که تغذیه مصنوعی بارندگی با شدت تخمین زده شده از یک دوره بازگشت ۱۰ ساله می تواند یکی از راه حل های تعادل بخشی آب های زیرزمینی باشد. بارندگی با دوره بازگشت ۵۰ ساله سطح آب زیرزمینی را به طور متوسط حدود ۱۷۰ سانتی متر در محل تغذیه افزایش داد. همچنین مقادیر شعاع تاثیر بیش از ۵ کیلومتر در مسیر جریان به دست آمده است.

Keywords:

منابع آب زیرزمینی , تغذیه مصنوعی , عدم قطعیت احتمالی , هدایت هیدرولیکی