بررسی تاثیر اقرار به اشتباه والدین در ایجاد شهامت راستگویی فرزندان

راستگویی در مقام یکی از ارزش های مهم اخلاق انسانی ، و در جوامع های مختلف مورد قبول است و فارغ از تعینات مختلف ملی و مذهبی و فرهنگی ، دغدغه طرفداران اخلاق از هر سنخ بوده است . در این میان ، رویکرد های تربیتی ناظر بر نهادینه سازی راستگویی ، بسیار با اهمیت و البته تا حدی مبهم بوده اند .این تحقیق با هدف بررسی تاثیر اقرار به اشتباه والدین در ایجاد شهامت راستگویی فرزندان در سال ۱۴۰۱ انجام شده است . در این پژوهش از رویکرد کیفی و برای پاسخگویی به سوال پژوهش از روش پدیدار نگاری استفاده شده است . جامعه آماری این پژوهش نیز ، شامل ۲۴ نفر از شهر مشهد میباشد . مشارکت کننده های این پژوهش ۱۲ نفر از زنان و ۱۲ نفر از مردان میباشند که از نمونه گیری هدفمند نیز استفاده شده است . ابزار گردآوری اطلاعات نیز مصاحبه نیمه ساختار یافته می باشد . یافته های این پژوهش نشان میدهد ، متاسفانه برای بسیاری از والدین اقرار به اشتباه مفهومی منفی و مغرضانه به نظر می رسید . ولی از سوی دیگر فرزندان بسیار از این مفهوم حمایت میکردند ، و اظهار کردند که اقرار کردن والدینشان به اشتباهات میتواند زمینه ساز راستگویی و اجتناب از دروغ آنان باشد . با توجه به ابعاد راستگویی ، مهم ترین دلایلی که در عدم صداقت فرزندان موثر بودند ، عدم آگاهی از عواقب دروغ ، کسب منافع از دروغ ، ترس از مجازات توسط والدین و عدم اطلاع کافی از تعریف راستگویی بودند . که در راستای مولفه هایی چون عوامل اجتماعی ، تربیتی و روانشناختی قرار میگیرند . در بحث ابعاد اقرار به اشتباه مهم ترین دلایلی که والدین به ان استناد کردند مواردی چون ترس از دست دادن احترام فرزندان ، ترس از پرورش صفات منفی اخلاقی مانند پررویی و لوس شدن و الگو های نهادینه شده در باورشان نسبت به اصول تربیتی بودند که در راستای عوامل تربیتی ، روانشناختی و روابط قرار میگیرند .

Keywords:

اقرار به اشتباه , راستگویی , فرزندان , والدین