شناسایی و تبیین مهم ترین راهکارهای بهبود آموزش عالی کشاورزی در دانشکده کشاورزی زنجان

نظام آموزش عالی به عنوان بارزترین نمود سرمایه گذاری نیروی انسانی، نقش اصلی در تربیت و تامین منابع انسانی اثربخش را بر عهده دارد. بنابراین توسعه آموزش عالی به عنوان یکی از زیرساخت های توسعه هر کشور، از اهمیت فراوانی برخوردار است. در همین راستا توسعه آموزش عالی کشاورزی می تواند نقش مهمی در رشد کشاورزی ایفا نموده و دستیابی به توسعه همه جانبه و پایدار کشاورزی را تضمین نماید. هدف پژوهش حاضر، شناسایی مهم ترین راهکارهای بهبود آموزش عالی کشاورزی با استفاده از نظریه بنیانی بود. با توجه به مد نظر بودن رویکرد اکتشافی در شناسایی راهکارها از دیدمان کیفی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش صاحبنظران دانشگاهی، فارغ التحصیلان، کارآفرینان کشاورزی و مدیران جهاد کشاورزی بودند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به اشباع داده با ۳۲ نفر از آنان مصاحبه به عمل آمد. با تحلیل متن مصاحبه ها، طی کدگذاری باز تعداد ۲۰۰ گزاره مفهومی در ارتباط با هدف تحقیق استخراج شد. این مفاهیم، طی کدگذاری محوری، در قالب ۵۲ خرده مقوله و سپس طی کدگذاری انتخابی در ۶ مقوله ی کلی دسته بندی شدند. طبق این دسته بندی مهم ترین ابعاد بهبود نظام آموزش عالی کشاورزی شامل ابعاد آموزشی-پژوهشی، زیربنایی، ساختاری (زیرساختی)، فردی-مهارتی (منابع انسانی)، اداری-مدیریتی (تشکیلاتی) و اقتصادی بودند. با توجه به اهمیت ابعاد بهبود آموزش عالی کشاورزی، به منظور حصول نظام به اهداف کلان و چشم انداز خود، بایستی بازبینی و اصلاح در آن بر اساس شاخص هایی که دارای اهمیت و اولویت هستند مورد توجه قرار گیرد. با توجه به نتایج به سیاست گذاران و برنامه ریزان پیشنهاد می گردد در جهت بهبود و تغییر نظام آموزشی به صورتی که فضای حاکم بر کلاس ها مشارکتی و همراه با همکاری باشد اقدام و محتوای کتاب ها به نحوی تنظیم گردد که ابعاد و شاخص های مهم شناسایی شده به عنوان یک راهبرد در نظام آموزش عالی کشاورزی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

آموزش عالی کشاورزی , دانشکده کشاورزی , توسعه زیرساخت , آموزش عالی , بهبود آموزش عالی کشاورزی