پیش بینی موفقیت تحصیلی بر اساس سازگاری تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهر سردشت

هدف پژوهش حاضر پیش بینی موفقیت تحصیلی بر اساس سازگاری تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهر سردشت بود. پژوهش حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل دانش آموزان متوسطه دوم شهر سردشت در سال تحصیلی ۱۳۹۸ بود که تعداد ۳۶۷ نفر با استفاده از جدول مورگان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار اصلی تحقیق در این پژوهش پرسشنامه: تاب آوری تحصیلی ساموئلز((۲۰۰۴، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) و استفاده از معدل تحصیلی بالای ۱۷ برای موفقیت بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون کشیدگی و چولگی برای بررسی نرمال بودن توزیع دادهها و همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد فقط متغیر تاب آوی تحصیلی به گونهای معنادار میتواند موفقیت تحصیلی (p ۰/۰۵) را پیش بینی نماید بطوریکه این مثبت و معنادار (B=۰/۱۹۳) برآورد شده است اما متغیر سازگاری تحصیلی نمی تواند به گونه ای معنادار موفیت تحصیلی را در سطح (p ۰/۰۵) پیش بینی کند. همچنین نتایج مرتبط با مولفه های تاب آوری تحصیلی نشان داد که فقط مولفه جهت گیری آینده به گونهای معنادار میتواند موفقیت تحصیلی (p ۰/۰۵) را پیش بینی نماید بطوریکه این مثبت و معنادار ( B=۰/۴۱) برآورد شده است. به نظر می رسد که تاب آوری تحصیلی، به عنوان یک فاکتور تاثیرگذار در موفقیت تحصیلی می باشد و در برنامه ریزی آموزشی بهتر است، مواردی از جمله تغییر واحد پرورش تاب آوری در درس اخلاق حرفه ای، انجام مداخلات آموزشی برای ارتقای تاب آوری، تغییر در روش های ارزشیابی و سنجش، تغییر به سمت سنجش ویژگی شخصیتی تاب آوری و تعریف مهارتهای تاب آوری و هدف گذاری در برنامه آموزشی مد نظر باشد.

Keywords:

موفقیت تحصیلی , سازگاری تحصیلی , تاب آوری تحصیلی