بررسی کارایی خوشه بندی در برنامه ریزی فرآیندهای ساخت افزودنی به روش K-Means مبتنی بر تکنیکهای کاهش ابعادPCA و t-SNE

برنامه ریزی فرآیند شامل تعیین نوع و توالی فرآیندهای ساخت و تصمیم گیری پیرامون سایر ملزومات و منابع موردنیاز برای ساخت و تولید محصول است . فناوری ساخت افزودنی به دلیل توانایی منحصر به فرد خود در تولید قطعات با ویژگی های خاص و شکل هندسی پیچیده، توجه صنایع مختلفی را به خود جلب کرده است . باتوجه به پیچیدگی تاثیر پارامترهای مختلف فرآیند ساخت افزودنی بر روی کیفیت و ویژگی های قطعات تولیدی ، برنامه ریزی فرآیند ساخت افزودنی موضوع پژوهش محققان زیادی در سالهای اخیر بوده است . در این میان از یادگیری ماشین در جنبه های مختلف ساخت افزودنی ، مانند طراحی برای چاپ سه بعدی ، بهینه سازی فرآیند، انتخاب فرآیند و جنس قطعات استفاده می شود. یکی از روش های کاهش پیچیدگی انتخاب فرآیند صحیح ساخت افزودنی استفاده از روش های کاهش ابعادی و خوشه بندی است . با استفاده از روشهای کاهش ابعاد و خوشه بندی می توان مهم ترین پارامترهای تاثیر گذار بر کیفیت قطعات تولیدی توسط فرآیندهای ساخت افزودنی را انتخاب و دسته بندی کرد. در این پژوهش از داده های تجربی ۱۹۵ قطعه پلیمری ساخت افزودنی شده برای مقایسه توانایی تفکیک پذیری و کارایی دو روش پرکاربرد کاهش ابعادی۱ PCA (خطی و غیرخطی ) و-tجاسازی همسایگی تصادفی توزیع شده۲t-SNE در خوشه بندی فرآیندهای ساخت افزودنی پلیمری استفاده شده است . نتایج بدست آمده از این پژوهش ، بر توانایی بالای روش t-SNE در تفکیک پذیری و کارایی خوشه بندی فرآیندهای ساخت افزودنی مورد مطالعه حکایت دارد.

بررسی کارایی خوشه بندی در برنامه ریزی فرآیندهای ساخت افزودنی به روش K-Means مبتنی بر تکنیکهای کاهش ابعادPCA و t-SNE Keywords:

کاهش ابعادی , خوشه بندی , خوشه بندی , t-SNE , PCA , ساخت افزودنی , K-Means