وضعیت آمادگی جسمانی و شاخص ترکیب بدنی دانشجویان پسر دانشگاه فنی و حرفه ای تبریز طی سال های ۱۳۸۹-۱۳۹۸ (مطالعه ده ساله)

پژوهش حاضر به بررسی وضعیت آمادگی جسمانی و شاخص ترکیب بدنی دانشجویان پسر دانشگاه فنی و حرفهای تبریز طی سالهای ۱۳۹۸- ۱۳۸۹ پرداخت. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و توصیفی بوده و بصورت نیمه تجربی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان سالم غیرفعال پسر مقطع کاردانی دانشکده فنی و حرفهای تبریز ۱۰۰) نفر) با دامنه سنی ۱۷ تا ۲۰ که از سالهای ۸۹ تا ۹۸ واحد درسی تربیت بدنی عمومی داشتهاند، میباشند. در هر ترم آموزشی تعداد ۱۰ نفر از دانشجویان ترم یک به صورت طبقهای تصادفی انتخاب شدند. شاخص های قد، وزن، شاخص توده بدنی و همچنین شاخصهای منتخب آمادگی جسمانی و حرکتی به وسیله آزمونهای بارفیکس خوابیده، آزمون کشش ولز، پرش عمودی و آزمون ویژه چابکی در ابتدا و انتهای هر نیمسال آموزشی اندازه گیری و با کمک نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تی زوجی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج شاخصهای مورد نظر تحقیق نشان داد که در بین دانشجویان در طول ۱۰ سال تفاوت معنیداری از نظر آمادگی بدنی، شاخصهای پیکرسنجی و شاخص توده بدنی نیز تفاوت معنیداری وجود ندارد .(S ۰ . ۰۵) همچنین، در مقایسه آزمونهای ورودی و پایانی در هر نیمسال تحصیلی، نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که در اکثر نیمسالهای تحصیلی تفاوت معنیداری در شاخصهای توان انفجاری، چابکی، انعطافپذیری و استفامت عصلانی بالاتنه قابل مشاهده است .(S ˂۰ . ۰۵) اینرو می توان گفت برنامه ها و فعالیت-های ورزشی در قالب واحد درس تربیت بدنی تاثیر معنیداری در بهبود و ارتقای عوامل آمادگی جسمانی در دانشجویان غیرفعال نوورود داشته باشد و ضرورت توجه بیشتر به واحد درس تربیت بدنی عمومی احساس می شود.

Keywords:

آمادگی جسمانی , ترکیب بدن , ورزش , تربیت بدنی عمومی , پیکرسنجی.