ارزیابی ساختار نظام های بهره برداری از آب در شبکه های آبیاری وزهکشی با رویکرد زیست محیطی (مورد مطالعه ساحل راست شبکه رامشیر)

بهینه سازی مصرف آب و بهبود مدیریت نظامهای بهره برداری از منابع آب در بخش کشاورزی و حفاظت از کیفیت آب رودخانه ها امری الزام آور است. با توجه به منابع غنی آبی در استان خوزستان، مطالعه حاضر از انواع مطالعات توصیفی پیمایشی، با هدف تدوین ساختار مناسب نظام بهره برداری از آب در شبکه های آبیاری و زهکشی با مشخصه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در سطح منطقه ی ساحل سمت راست رامشیر صورت پذیرفت. جامعه آماری((N=۲۴۰ با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) و با استفاده از روش نمونه گیری کاملا تصادفی انجام گردید .(n=۱۵۱) نتایج نشان داد که از دیدگاه پاسخگویان مهمترین عواملایجاد آسیب در نظام مدیریتی تشکل ها عدم وجود افراد صاحب نفوذ و مورد قبول کشاورزان و عدم توجه دولت به نیازهای کشاورزان میباشد. مهمترین انتظاراتی که پاسخگویان از یک نظام بهره برداری مطلوب داشتند، دخالت در درگیریها و حل آنها و همچنین تعمیر و نگهداری و حراست از شبکه ها بوده است. نگرش پاسخگویان نسبت به یک نظام بهره برداری مبتنی بر مسائل زیست محیطی آشکار ساخت که طرح های آبیاری باعث کاهش کیفیت آب رودخانه و ماندابی شدن اراضی شده است وکشاورزان نسبت به پرداخت آببها اعلام رضایت نمودند. پیشنهاد شد کشاورزان در تصمیمگیری ها، آموزش، نگهداری، بهره برداری وتقویت مشارکت مردمی جهت کاهش مصرف آب و حفاظت از محیط زیست مشارکت فعال داشته باشند.

Keywords:

مدیریت مشارکتی , ساحل راست رامشیر , نظام آبیاری , رویکرد زیست محیطی.