تعیین دوره بحرانی مهار علف های هرز لوبیا سبز Phaseolus vulgaris L درمنطقه قائمشهر

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 267

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MDCONF08_138

تاریخ نمایه سازی: 24 اردیبهشت 1402

Abstract:

این پژوهش مزرعه ای جهت تعیین دوره بحرانی مهار علف های هرز مزرعه لوبیا سبز در شرایط آب و هوایی شهرستان قائم شهر و در سال زراعی ۹۹-۱۳۹۸ اجرا شد. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی و دارای ۱۴ تیمار بود. تیمارهای آزماشی در دودسته بر مبنای دوره های ۱۵ روزه مدنظر قرار گرفت.دسته اول شامل تیمارهای عدم تداخل علف های هرز با گیاه زراعی از زمان سبز شدن تا ۱۵،۳۰،۴۵،۶۰،۷۵ و ۹۰ روز پس از سبز شدن و تیمار شاهد عدم تداخل از زمان سبز شدن تا زمان برداشت سوم غلاف بود. دسته دوم شامل تیمارهای تداخل علف های هرز با گیاه زراعی از زمان سبز شدن تا ۱۵،۳۰،۴۵،۶۰،۷۵ و ۹۰ روز پس ازسبز شدن وتیمار شاهد تداخل از زمان سبز شدن تا زمان برداشت سوم غلاف بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد درتیمار تداخل کامل و تداخل طولانی مدت ارتفاع بوته ۶۴/۶۶ سانتی متر در ۹۰ روز تداخل دارای بیشترین افزایش و قطر بوته دو میلی لیتر درتداخل کامل دارای کمترین مقدار بود. زیست توده گیاه زراعی ۱۲۸۴ گرم در متر مربع و زیست توده علف هرز ۴۸۸ ذگرم در متر مربع به ترتیب در تیمار عدم تداخل و تداخل علف هرز باگیاه زراعی رابطه مستقیم و با تیمار تداخل کامل و افزایش طول دوره تداخل رابطه معکوس داشت. جهت تعیین دوره بحرانی مهار علف هرز با احتساب کاهش عملکرد مجاز پنج و۱۰ درصد، شروع دوره بحرانی مبارزه با علف های هرز با کاهش مجاز افت ۱۰ درصد ۳۱ روز پس از سبز شدن لوبیا سبز و افت عملکرد پنج درصد شروع دوره بحرانی مبارزه با علف های هرز در فاصله ۲۵ روز پس از سبز شدن لوبیا سبز تعیین شد. حداقل دوره کنترل علف های هرز و یا پایان دوره بحرانی بسته به دو سطح افت عملکرد مجاز ۵ و ۱۰ درصد به ترتیب حدود ۶۷ روز مطابق با ۷۵ درصد غلاف دهی و ۵۲ روز مطابق با ۵۸ درصد گل دهی تعیین گردید.

Authors

فرهاد کوچکی لموکی

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته زراعت، گرایش علوم علف های هرز، دانشگاه علومکشاورزی و منابع طبیعی ساری

ارسطو عباسیان

استادیار گروه زراعت و فیزیولوژی گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری