نگرشی نهادی به توسعه مکران و تبیین محورهای مهم تصمیم گیری نظام حکمرانی در مواجهه با آن

بررسی تاریخ تحولات اقتصادی جوامع موید این مطلب است که به رغم برگشت ناپذیر بودن روند ذخیره دانایی، عملکرد اقتصادی برخی جوامع روندی برگشت پذیر داشتند. از این رو، در می یابیم که موانعی بر سر راه کاربست ذخیره دانایی در رشد و توسعه جوامع وجود دارد. رشد و توسعه ایران اسلامی به طور عام و توسعه سواحل مکران به طور خاص نیز از این قاعده مستثنا نیستند. در راستای تقویت نگرش های اقتصادی در فرآیند توسعه سواحل مکران، ابتدا لازم است با نگرشی نهادی به توسعه، مساله را به دقت تعیین نموده، سپس با اشراف بر ویژگی های نهادی و ظرفیت های منطقه (که بالغ بر ۱۷ سرفصل عمده است)، اقدام به آسیب شناسی فرآیند توسعه سواحل مکران نماییم. چون بررسی تاریخچه و ارزیابی اقدامات صورت گرفته (به خصوص پس از دستور سال ۱۳۸۷ رهبر معظم انقلاب در زمینه مکران)، چراغ راه آینده هستند و واجد یافته های متعدد علمی می باشند. امری که تلاش شده است در این مقاله صورت پذیرد. در نهایت، با عنایت به تفوق تهران بر مکران و با توجه به کارکردها و رسالت نهادهای صاحب مسئولیت در زمینه توسعه سواحل مکران، از آنجا که توسعه منطقه مکران را باید در یک گستره وسیع تر ملی و بین المللی دید، لازم است ابعاد و مختصات ایفای نقش نظام حکمرانی کشور تعیین گردد تا بر آن اساس بتوان نقشه راه عملیاتی و کاربردی برای توسعه سواحل مکران ترسیم نمود. از این رو، تعداد ۱۰ محور مهم تصمیم گیری نظام حکمرانی در قبال توسعه سواحل مکران به همراه سرفصل های مورد نیاز سیاست پژوهی ارائه شده است.

Keywords:

توسعه نهادی , آسیب شناسی , ارزیابی عملکرد , شورای توسعه مکران