بازشناسی فضا های رها شده شهری با رویکرد باغ های اشتراکی

یکی از اصلی ترین معضلات شهری امروز، کمبود فضای سبز قابل توجه و کاربردی است. استفاده شهروندان از پارک هاو فضاهای تفریحی اگرچه بسیار مثبت است اما میزان مشارکت فردی آن ها در حفظ و ارتقای پایداری شهری را افزایشنمی دهد. و نیز وجود برخی از فضا های رها شده شهری که در نظام قانونی و برنامه ریزی شهری کشورها، تعریفخاصی از آنها ارائه نشده است می تواند باعث بروز مشکلات عدیده در فضا های شهری شود برای رفع این گونه مشکلاتدر برخی از این فضاهای شهری می توان از رویکرد باغ های اشتراکی استفاده کرد. باغ های اشتراکی را می توان به عنوانمکان های خاصی از فعالیت های جمعی در نظر گرفت که در خدمت طیف وسیعی از اهداف هستند. باغ های اشتراکیممکن است بخشی از یک گفتمان گسترده تر برای ایجاد اشکال زیست پایدارتر و بشر دوستانه باشد و در عین حال راههای جایگزینی برای بهبود روابط اجتماعی و ارتقای جامعه در شهر ارائه دهد. در این مقاله نوع تحقیق ما از نوع کاربردیاست روش تحقیق ما در این مقاله نیز توصیفی تحلیلی است و نیز با انجام پژوهش های متعدد به بررسی و ارزیابی مزایایاحداث باغ های اشتراکی در برخی از فضاهای شهری به خصوص فضاهای رها شده شهری می پردازیم و در آخر به ارائهتعریفی در خصوص باغ های اشتراکی خواهیم پرداخت.

Keywords:

باغ های اشتراکی , کشاورزی شهری , فضا های رها شده شهری