مبانی نظری و حکمت در منظر جایگاه طبیعت و مفهوم منظر در فسلفه ی شرق

منظر و طبیعت در فرهنگ شرقی مکانی برای بیان آداب عرفی، مناسک، آیین ها و تجلی تنوع در زندگی اجتماعی وفردی جوامع شرقی است. تاریخچه منظرسازی در شرق همانند تاریخ اند یشه ها و جهان بینی های گوناگون که به جهانعرضه داشته اند؛ دارای قدمت است. سه بینش کنفوسیوسی، تائویی و بودایی، نظام فکری کهن شرق را شکل داده اند ودر پی آن نحوه نگرش به طبیعت و چگونگی انتظام بخشیدن به پیرامون، شهرسا زی، و مانند آن را تحت تاثیر خودمتحول نمودند. علیرغم پژوهش ها ی مختلف انجام شده در حوزه معما ری طبیعت و منظر در ایران، پژوهش های انجامشده در زمینه معماری منظر در فسلفه شرقی و جایگاه طبیعت در آن بسیار محدود می باشد و بر همین اساس، اینپژوهش در یک مطالعه کیفی تبیین جایگاه و مفهوم منظر و طبیعت در فلسفه شرقی را مدنظر قرار داده و بررسی هاحاکی از این بود که فسلفه شرقی به طبیعت و منظر، دیدی همه جانبه نگر و حمایتی دارند. بر اساس دیدگاه شرقی ،طبیعت و منظر می باید حتی در یک فضای کوچک، یک محیط کامل را که در آن آرامش و دور بودن از هیاهو ملاحظهشده و این احساس که هیچ کمبودی وجود ندارد، ارائه دهد و به بیانی دیگر، هرکسی که به باغ وارد می شود در حقیقتنا خود آگاه به جهانی دیگر پا نهد.

Keywords:

فلسفه ی شرق , معماری منظر و طبیعت