بررسی رابطه هوش هیجانی با خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان تنکابن سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰

رشد و بالندگی هر جامعه ای مرهون نظام آموزشی آن جامعه است . در عصر حاضر تعلیم و تربیت و به طورکلی تحصیل بخش مهمی از زندگی افراد را تشکیل می دهد، علاوه بر این ، کیفیت و کمیت این تحصیل نقش مهمی در آینده افراد ایفا می کند. نزدیک به یک قرن است که روانشناسان به صورت گسترده در تلاش برای شناسایی عوامل پیشبینی کننده پیشرفت تحصیلی هستند هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین هوش هیجانی و خودتنظیمی یادگیری در دانش اموزان متوسطه دوم شهرستان تنکابن سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بوده است . پژوهش حاضر در دسته مطالعات کاربردی و پیمایشی قرار می گیرد و جامعه آماری مورد بررسی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان تنکابن بعنوان جامعه آماری تحقیق در نظر گرفته شده است که تعداد آن ۱۲۰۰ نفر است . روش نمونه گیری مورد استفاده از نوع تصادفی در دسترس می باشد و ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش حاضر پرسشنامه هوش هیجانی بارآن، پرسشنامه خود تنظیمی یادگیری پینتریچ بوده است . نتایج این تحقیق نشان داده است که با توجه نتایج ضریب همبستگی پیرسون بین هوش هیجانی و خود تنظیمی متغیر رابطه معناداری وجود دارد و جهت بررسی میزان تاثیر هوش هیجانی بر خودتنظیمی یادگیری از مدل رگرسیون خطی استفاده شده است و نتایج این مطالعه نشان داده است که با ارتقای یک واحد هوش هیجانی ، ۵۴۳/۰ واحد خودتنظیمی یادگیری ارتقاع پیدا خواهد کرد همچنین بررسی تمام خرده مقیاسهای هوش هیجانی نشان داد که ضریب تعیین و ضریب تعدیل ۹۹/۰ است که این عدد نشان می دهد که مدل ۹۹/۰ از واریانس خود تنظیمی را پیش بینی می کند.

Keywords:

هوش هیجانی , خودتنظیمی یادگیری , دانش آموزان