بررسی و تحلیل نوشتار دانش آموزان پایه دوم ابتدایی شهر قوچان بر اساس نقشگرایی هلیدی: فرانقش متنی و بینافردی

پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل نوشتاری دانش آموزان پایه دوم ابتدایی شهر قوچان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ از منظر نقشگرایی نظام مند هلیدی می پردازد. داده ها بر اساس تصاویر سریالی بخش ”نگاه کن و بگو” کتاب فارسی خوانداری در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ گردآوری شده است که از هفده درس کتاب تعداد سه درس که مشتمل بر بخش ”نگاه کن و بگو” است انتخاب شد. در این میان از هر داستان به صورت مجزا ششصد بند جمع آوری شد و از منظر فرانقشها و انواع آغازگرها مورد بررسی قرار گرفت . نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که هم در نوشتار دانش آموزان دختر و هم در نوشتار دانش آموزان پسر گرایش استفاده از آغازگرهای ساده به نسبت آغازگرهای مرکب بیشتر است اما دانش آموزان پسر به نسبت دانش آموزان دختر تمایل بیشتری به استفاده از آغازگرهای ساده دارند.

Keywords:

دستور نظام مند نقشگرای هلیدی , فرانقش متنی /بینافردی , آغازگر