طراحی معماری برج مسکونی با رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی ساکنان منطقه ۲۲ تهران

یکی از نیازهای اساسی انسان پیوند داشتن با محیط زیستی و اجتماعی است. مکان زیستی باید مطابق با نیازهای انسان، ارزش ها و کنش های وی باشد؛ و باعث افزایش تعاملات و روابط اجتماعی متقابل گردد. برقراری تعاملات اجتماعی با دیگر افراد در رها شدن انسان ها حتی برای مدتی کوتاه از فشارهای روانی زندگی ماشینی امروزه بسیار موثر است. فضاهای جمعی مناسب با جذب افراد و گروه های مختلف و ایجاد شرایط مناسب برای شکل گیری تعاملات اجتماعی می توانند نگرش افراد با پیشینه های ذهنی و ویژگی های متفاوت را با یکدیگر نزدیک کنند و انسان ها را در تکمیل رشد روانی و اجتماعی شان یاری دهد. با توجه به موارد فوق این تحقیق با هدف طراحی معماری برج مسکونی با رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی ساکنان منطقه ۲۲ تهران انجام گرفته است. به لحاظ جمع آوری داده ها پیمایشی محسوب می شود. در جمع آوری داده ها از روش های کمی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری دو گروه کارشناسان، دانشجویان دکترای معماری و خبرگان ساکن در این شهر بودند حجم نمونه برای کارشناسان ۳۸۴ نفر و برای خبرگان ۱۴ نفر بوده است. به منظور جمع آوری نمونه ها از دو روش نمونه گیری خوشه ای و هدفمند استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها را پرسشنامه ی محقق ساخته و مصاحبه با خبرگان تشکیل داد. روش تجزیه و تحلیل داده ها بهره برداری از شاخص های آمار توصیفی، آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار spss بوده است. یافته های تحقیق نشان داد که نوع طراحی برج مسکونی موجب ارتقا تعاملات اجتماعی می گردد. در نتیجه به منظور موفقیت در دستیابی به هدف و ایجاد فضایی درخور، می بایست به تمامی عوامل محیطی و فرهنگی آشنا با جامعه و تعاملات توجه نمود.

Keywords:

برج مسکونی , تعاملات اجتماعی , طراحی محیطی , فضا , مشاعات