ارزیابی کمی پاسخ گیاه کاملینا (Camelina sativa L.) به تنش شوری در مراحل آغازین رشد
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 212
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-52-12_004
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1402
Abstract:
جوانهزنی نقشی حیاتی در استقرار گیاه و عملکرد آن دارد. بیشتر گیاهان دانه روغنی در مرحلهی جوانه زنی به شوری حساس هستند و نمی توان آن ها را با آب شور آبیاری کرد. کاملینا گیاهی دانه روغنی است که هرچند به کم آبی مقاوم بوده لیکن مقاومت آن به شوری باید ارزیابی شود. برای بررسی کمی پاسخ کاملینا به شوری در مرحله ی جوانه زنی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی شامل ۱۷ سطح شوری ۸۵/۰، ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۰، ۱۲، ۱۴، ۱۶، ۱۸، ۲۰، ۲۲، ۲۴، ۲۶، ۲۸، ۳۰، ۳۲ dS/m با سه تکرار انجام شد. پارامترهای جوانهزنی با استفاده از بسته SeedCalc در نرم افزار R محاسبه و از MATLAB برای کد نویسی و برازش مدلها استفاده شد. بهینه سازی با تغییر مکرر پارامترهای مدل بر پایهی کاهش RMSE و حداقل مربعات خطا انجام شد. سپس مدلهای شوری ماس-هافمن (MH)، ون گنوختن-هافمن (HVG)، دیرکسن-آگوستین (DA) و همایی (H) با هم مقایسه گردیدند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SAS و مقایسه میانگین ها به روش LSD انجام شد. آستانهی کاهش شاخصهای سرعت جوانهزنی (GSI)، بنیه بذر (SV)، بنیه بذر SeedCalc (SV-S) به ترتیب ۲، ۱۲ و ۱۲ dS/m و شیب کاهش آنها ۴/۲، ۷/۷ و ۷/۱ به دست آمد. بر پایه EC* و شیب کاهش شاخص GSI و SV-S، نتیجهگیری گردید که کاملینا به شوری بسیار مقاوم بوده و قابلیت استقرار سریع و تولید گیاهچهی قوی در سطوح بالای شوری را دارد. بررسی آمارههای کارآیی مدل ها نشان داد که مدلهای غیرخطی عملکرد بهتری دارند. بهترین عملکرد مدلها توسط مدلهای HVG و H حاصل شد. شاخصهای جوانهزنی با افزایش سطوح شوری کاهش یافته و کاهش GSI به کاهش جذب آب در بذرها مربوط است. هر چه بنیه بذر بیشتر باشد، GSI و رشد گیاهچه بیشتر و MGT کمتر می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که کاملینا می تواند جایگزینی مناسب برای گیاهان دانه روغنی آب بر در مناطق نیمه خشک می باشد.
Keywords:
Authors
مهدی همایی*
Department of Irrigation and Drainage, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
منصوره بایرام
Department of Irrigation and Drainage, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
علی مختصی بیدگلی
Department of Agronomy, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :