اثر مصرف همزمان زغال زیستی (بیوچار) پوسته برنج و کود سولفات روی بر عملکرد، اجزای عملکرد برنج (Oryza sativa L.) رقم هاشمی و برخی خصوصیات شیمیایی خاک

کاربرد همزمان زغال زیستی و کودهای شیمیایی فناوری نوینی است که ضمن حفظ پایداری در سیستم­های تولید، به دوستداری محیط­زیست، به افزایش حاصلخیزی خاک، کارایی مصرف کود و در نتیجه به افزایش تولید پایدار برنج کمک شایانی می­کند. با این حال کاربرد زغال زیستی و کودهای حاوی روی ندرتا در کانون توجه بوده است. بنابراین پژوهش مزرعه­ای حاضر با هدف بررسی اثر مصرف همزمان زغال زیستی پوسته برنج و روی بر عملکرد برنج رقم هاشمی و خصوصیات شیمیایی خاک به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۸ در مزرعه­های پژوهشی موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت و ایستگاه تحقیقات برنج تنکابن انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل زغال زیستی در سه سطح (عدم مصرف، ۲۰ و ۴۰ تن در هکتار) و کود سولفات روی نیز در سه سطح (صفر، ۱۰ و ۲۰ کیلوگرم روی در هکتار) بود. بیشترین ارتفاع بوته (۳۳/۱۴۴ سانتی­متر)، بیشترین تعداد دانه پر در خوشه (۶۵/۸۱ عدد)، حداکثر وزن هزار دانه (با میانگین ۳۷/۳۲ گرم)، بیشترین عملکرد دانه با میانگین ۴۱۱۲ کیلوگرم در هکتار، متعلق به تیمار ۴۰ تن در هکتار زغال زیستی بود. همچنین بیشترین عملکرد دانه با میانگین ۲/۴۲۲۰ کیلوگرم در هکتار متعلق به تیمار کاربرد ۲۰ کیلوگرم کود سولفات روی در هکتار (۱۳ درصد افزایش) بود. مصرف ۴۰ تن در هکتار زغال زیستی پوسته برنج به همراه ۲۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی ۲۲ درصد به طور معنی داری مقدار فسفر قابل جذب، پتاسیم قابل جذب و روی قابل جذب را به ترتیب تا دو برابر، ۱۵/۴۳ درصد و سه برابر افزایش داده است.

Keywords:

Biochar , Phosphorous , potassium , Zinc , Local varieties