برنامه ریزی راهبردی توسعه نظام ترویج تعاون در ایران

تحقیق کاربردی حاضر با رویکرد برنامه ریزی راهبردی و با هدف تحلیل وضعیت و تدوین راهبردهای توسعه نظام ترویج تعاون کشور در دو مرحله اجرا شد. در مرحله نخست با مروری نظام مند، وضعیت ترویج تعاون در کشور واکاوی شد. بدین ترتیب، تعداد ۴۴ عامل خارجی (۱۸ مورد فرصت ها و ۲۶ مورد تهدیدها) و ۳۵ عامل داخلی (۱۷ مورد قوت ها و ۱۸ مورد ضعف ها) شناسایی شدند. در مرحله دوم نسبت به تدوین یافته های این مرحله در قالب یک پرسشنامه برای ارزیابی و تدوین راهبردها بر مبنای روش تحلیل SWOT و ماتریس کمی برنامه ریزی راهبردی (QSPM) اقدام شد. یافته های مرحله دوم نشان داد که، مجموع امتیازهای نهایی عوامل خارجی برای فعالیت های ترویج تعاون ۳۵۶/۲ است. این امتیاز به این معنی است که بخش تعاون کشور نتوانسته است از فرصت ها یا پتانسیل های موجود، بهره برداری نماید و یا از بروز عوامل تهدیدزا، پیشگیری نماید. همچنین مجموع امتیازهای نهایی عوامل داخلی برای فعالیت های ترویج تعاون ۷۹۵/۲ به دست آمد. این یافته نشان می دهد در حال حاضر نقطه قوت ترویج تعاون در حوزه عوامل و نیروهای داخلی تاثیرگذار است. راهبردهای قابل قبول در برنامه ریزی توسعه نظام ترویج تعاون، با توجه به قرارگیری در خانه شماره ۵ ماتریس داخلی و خارجی، راهبردهای محافظه کارانه است. با توجه به قوت های مناسب ترویج تعاون می توان راهبردهای تهاجمی را نیز مورد توجه قرار داد. در نهایت با استفاده از تکنیک QSPM جذابیت راهبردها تعیین شد.

Keywords:

Cooperative Extension , Extension System , Strategic Planning , SWOT Model