متغیر های سازمانی موثر بر بهبود وضعیت تعاملی دانشکده های کشاورزی ایران در چارچوب مفهوم سلامت سازمانی (مورد مطالعه: دانشگاه های تهران، زنجان و اردبیل)

نتایج مطالعات مختلف نشان داد یکی از چالش های پیش روی نظام آموزش عالی کشاورزی ایران، تعامل اندک با محیط و توجه محدود به نیازهای جامعه است. این مطالعه با هدف شناسایی متغیر های سازمانی موثر بر وضعیت تعاملی دانشکده های کشاورزی ایران از منظر مفهوم سلامت سازمانی انجام گرفت. جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی دانشکده های کشاورزی دانشگاه های تهران، زنجان و اردبیل بود که ۹۷ نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. با نظرخواهی از متخصصان، روایی ابزار پژوهش تایید شد. به منظور تایید پایایی آن نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای به دست آمده گویای مطلوب بودن آن است ) ۸۳٪= α). به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین وضعیت تعاملی دانشکده های کشاورزی و پنج متغیر ماهیت کار، وضعیت سرپرستی، وضعیت پاداش، وضعیت پرداخت و قوانین و مقررات، رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. رابطه بین سابقه تدریس و میزان فعالیت های پژوهشی پاسخگویان با سطح نهادی معنی دار شد. همچنین، حدود ۶۴ درصد پاسخگویان وضعیت تعاملی دانشکده های خود را پایین و تقریبا پایین ارزیابی کردند.

Keywords:

جو سازمانی , چالش های آموزش عالی کشاورزی ایران , رهبری سازمان , سلامت سازمانی