الگوی بهینه و پایدار مصرف منابع آب در بخش کشاورزی (مطالعه موردی: دشت کبودرآهنگ همدان)

نگاهی به گذشته نشان می دهد که مشکل کم آبی همواره درکشور ایران وجود داشته و این مسئله مربوط به نسل یا دوره ای خاص نمی باشد. لذا، توجه به مصرف بهینه از منابع و حرکت در راستای بهره برداری پایدار از منابع موجود، ضروری است. در این تحقیق تاثیرات دو هدف تامین پایداری مصرف منابع آب و بهینه سازی مصرف بین دوره ای این منبع بر الگوی کشت زارعین با استفاده از یک الگوی برنامه ریزی ریاضی چند دوره ای برای ۵ دوره آتی برای دشت کبودرآهنگ همدان استخراج گردیده است. نتایج مطالعه نشان می دهد که استفاده از روش های مدرن آبیاری در منطقه تا حد زیادی می تواند مشکل کمبود منابع آبی را حل نموده و آب لازم در جهت کشت زمین های آبی منطقه را فراهم نماید. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد روش های نوین آبیاری ارزش حال درآمدها و برگشتی به منابع آب را در تمام الگوها افزایش خواهد داد. ضمن آنکه، محدود کننده ترین عامل تولیدی در منطقه مورد مطالعه منابع آبی بوده و ارزش این نهاده در الگوهای حداکثر سازی ارزش افزوده همواره بیشتر از الگوهای حداکثر سازی درآمد ناخالص می باشد.

Keywords:

آب , پایداری , کبودرآهنگ , مصرف بهینه